-
1 odi
odi, odisse, odisti (part. fut. osurus) - tr. - [st2]1 [-] haïr, détester, avoir de l'aversion pour. [st2]2 [-] ne pas aimer, ne pas supporter, redouter. - la conjugaison. - odi: je hais. - oderam: je haïssais. - odero: je haïrai. - oderim: que je haïsse. - odissem: que je haïsse. - parf. odivi, Cic.; osus sum, Plaut.: j'ai eu en horreur. - jam aderit tempus, cum sese etiam ipse oderit, Plaut. Bacch. 3, 3, 13: bientôt viendra le moment où il sera mécontent de lui-même. - scelus est odisse parentem, Ov. M. 10, 314: c'est un crime que de haïr son père. - odi + inf. Hor.: je crains de. - inimicos semper osa sum obtuerier (= obtueri), Plaut. Am. 3, 2, 19: j'ai toujours eu en horreur de voir mes ennemis devant moi. - oderunt peccare boni virtutis amore, Hor. Ep. 1, 16, 52: les bons n'aiment pas faire le mal, par amour pour la vertu. - oderint dum metuant, Att. ap. Cic. Off. 1, 28, 97: qu'ils me haïssent pourvu qu'ils me craignent. - ruta odit hiemem, Plin. 19: la rue (plante) redoute l'hiver. - ita amare oportere, ut si aliquando esset osurus, Cic. Lael. 16, 59: il faut aimer comme si l'on devait haïr un jour. - voir odio.* * *odi, odisse, odisti (part. fut. osurus) - tr. - [st2]1 [-] haïr, détester, avoir de l'aversion pour. [st2]2 [-] ne pas aimer, ne pas supporter, redouter. - la conjugaison. - odi: je hais. - oderam: je haïssais. - odero: je haïrai. - oderim: que je haïsse. - odissem: que je haïsse. - parf. odivi, Cic.; osus sum, Plaut.: j'ai eu en horreur. - jam aderit tempus, cum sese etiam ipse oderit, Plaut. Bacch. 3, 3, 13: bientôt viendra le moment où il sera mécontent de lui-même. - scelus est odisse parentem, Ov. M. 10, 314: c'est un crime que de haïr son père. - odi + inf. Hor.: je crains de. - inimicos semper osa sum obtuerier (= obtueri), Plaut. Am. 3, 2, 19: j'ai toujours eu en horreur de voir mes ennemis devant moi. - oderunt peccare boni virtutis amore, Hor. Ep. 1, 16, 52: les bons n'aiment pas faire le mal, par amour pour la vertu. - oderint dum metuant, Att. ap. Cic. Off. 1, 28, 97: qu'ils me haïssent pourvu qu'ils me craignent. - ruta odit hiemem, Plin. 19: la rue (plante) redoute l'hiver. - ita amare oportere, ut si aliquando esset osurus, Cic. Lael. 16, 59: il faut aimer comme si l'on devait haïr un jour. - voir odio.* * *Odi, significat Odio habeo, et habui. Cic. Plautus. Je hay, ou j'ay hai.\Male odisse aliquem. Cic. Le hair fort. -
2 odi
ōdī, ōdisse, Partiz. Fut. ōsūrus (vom alten odio, odīvī od. ōdī, ōsum, īre, einen Haß gegen jmd. fassen; also im Perf. = einen Haß gefaßt haben, d.i.) I) hassen (Ggstz. amare, diligere, alci favere et cupere), a) v. Pers.: odi (sc. Romanos) odioque sum Romanis, ich hasse die Römer u. werde von den R. gehaßt, Liv.: odisse tribunos, seinen Haß auslassen an den Tr., Liv.: alqm multo peius quam illum ipsum Clodium, Cic.: celebritatem, Cic.: quosdam minus aut magis osos (esse) veritatem, Sen. rhet.: m. folg. Infin., inimicos semper osa sum optuerier, Plaut.: servire et pati contumelias peius odero malis omnibus aliis, Brut. in Cic. ep.: oderunt peccare boni virtutis amore, Hor.: falli odit anima, Augustin. – absol., Ggstz. amare, Cic., Ggstz. favere, Cic., Ggstz. timere, Tac. u.a.: oderint, dum metuant! Suet. – b) v. Lebl.: aeque (cucurbitae) hiemem odere, amant rigua et fimum, Plin. 19, 69: ruta odit hiemem et umorem ac fimum, Plin. 19, 156: m. folg. Acc. u. Infin., ferro laedi vitalia odit (balsamum), Plin. 12, 115. – II) übtr., es nicht gern sehen, verdrießlich sein, odi, cum late splendida cera vacat, Ov. am. 1, 11, 20. – / a) Praes. odio, Fest. 201 (a), 18: odis, Ambros. in psalm. 118, 17; Coniunctiv odiant, Arnob. in psalm. 37: Imperf. odiebant, ibid. 73; Coniunctiv odirem u. Infin. odire, Charis. 257, 16 u. 21 (ohne Beleg); Fut. odies, odiet, Tert. adv. Marc. 4, 35. Hieron. epist. 22, 31, odibunt, Vulg. Itala prov. 1, 22: Imperat. odito, Vulg. Sirach 17, 23, odite, Vulg. psalm. 96, 10: Gerund. odiendi, Ps. Apul. de Plat. 3 in.: Partic. Praes. odientes, Tert. adv. Marc. 4, 16. Vulg. deut. 7, 10, odientium, Vulg. Sirach 25, 20: Partic. Fut. oditurus, Tert. ad nat. 1, 1: Praes. Pass. oditur, Tert. apol. 3. Hieron. epist. 43, 2. Vulg. Sirach 20, 8: Infin. Praes. Pass. odiri ab omnibus populis, Cassiod. hist. eccl. 6, 2. – b) Ungew. Perf. odivi, Vulg. psalm. 118, 104: odivit, Anton, bei Cic. Phil. 13, 42. – c) Perf. depon. osus sum, ich bin verhaßt u. Partic. osus, C. Gracch. b. Fest. 201, 18. Plaut. Amph. 900. Sen. suas. 1, 5. Gell. 4, 8, 3. – d) Fut. periphr. si osurus esset, hassen würde, Civ. de arme. 59: Partic. Fut. osurus, Gell. 1, 3, 30. Vgl. übh. Charis. 257, 12 sqq.
-
3 odi
ōdī, ōdisse, Partiz. Fut. ōsūrus (vom alten odio, odīvī od. ōdī, ōsum, īre, einen Haß gegen jmd. fassen; also im Perf. = einen Haß gefaßt haben, d.i.) I) hassen (Ggstz. amare, diligere, alci favere et cupere), a) v. Pers.: odi (sc. Romanos) odioque sum Romanis, ich hasse die Römer u. werde von den R. gehaßt, Liv.: odisse tribunos, seinen Haß auslassen an den Tr., Liv.: alqm multo peius quam illum ipsum Clodium, Cic.: celebritatem, Cic.: quosdam minus aut magis osos (esse) veritatem, Sen. rhet.: m. folg. Infin., inimicos semper osa sum optuerier, Plaut.: servire et pati contumelias peius odero malis omnibus aliis, Brut. in Cic. ep.: oderunt peccare boni virtutis amore, Hor.: falli odit anima, Augustin. – absol., Ggstz. amare, Cic., Ggstz. favere, Cic., Ggstz. timere, Tac. u.a.: oderint, dum metuant! Suet. – b) v. Lebl.: aeque (cucurbitae) hiemem odere, amant rigua et fimum, Plin. 19, 69: ruta odit hiemem et umorem ac fimum, Plin. 19, 156: m. folg. Acc. u. Infin., ferro laedi vitalia odit (balsamum), Plin. 12, 115. – II) übtr., es nicht gern sehen, verdrießlich sein, odi, cum late splendida cera vacat, Ov. am. 1, 11, 20. – ⇒ a) Praes. odio, Fest. 201 (a), 18: odis, Ambros. in psalm. 118, 17; Coniunctiv odiant, Arnob. in psalm. 37: Imperf. odiebant, ibid. 73; Coniunctiv odirem u. Infin. odire, Charis. 257, 16 u. 21 (ohne Beleg); Fut.————odies, odiet, Tert. adv. Marc. 4, 35. Hieron. epist. 22, 31, odibunt, Vulg. Itala prov. 1, 22: Imperat. odito, Vulg. Sirach 17, 23, odite, Vulg. psalm. 96, 10: Gerund. odiendi, Ps. Apul. de Plat. 3 in.: Partic. Praes. odientes, Tert. adv. Marc. 4, 16. Vulg. deut. 7, 10, odientium, Vulg. Sirach 25, 20: Partic. Fut. oditurus, Tert. ad nat. 1, 1: Praes. Pass. oditur, Tert. apol. 3. Hieron. epist. 43, 2. Vulg. Sirach 20, 8: Infin. Praes. Pass. odiri ab omnibus populis, Cassiod. hist. eccl. 6, 2. – b) Ungew. Perf. odivi, Vulg. psalm. 118, 104: odivit, Anton, bei Cic. Phil. 13, 42. – c) Perf. depon. osus sum, ich bin verhaßt u. Partic. osus, C. Gracch. b. Fest. 201, 18. Plaut. Amph. 900. Sen. suas. 1, 5. Gell. 4, 8, 3. – d) Fut. periphr. si osurus esset, hassen würde, Civ. de arme. 59: Partic. Fut. osurus, Gell. 1, 3, 30. Vgl. übh. Charis. 257, 12 sqq. -
4 odi
ōdī, —, ōdisse (part. fut. ōsūrus) defect.ненавидеть, не выносить, не терпеть (aliquem, aliquid Pl etc.)quod ultra est o. curare H — не заботиться о предстоящемveritas odit moras SenT — истина не терпит отсрочек (т. е. должна быть высказываема без промедлений)o. hospĭtis officium Ctl — пренебрегать долгом гостеприимства -
5 odi
ōdi, ōdisse (old form of the pres., odio: osi sunt ab odio, declinasse antiquos testis est C. Gracchus, Paul. ex Fest. p. 201 Müll. From this are formed:I.odis,
Ambros. in Psa. 118, 17;odiant,
Arn. in Psa. 37;odiebant,
id. Psa. 73; odies, Tert. adv, Marc. 4, 35;odiet,
Hier. Ep. 22, 31;odivi,
Vulg. Psa. 118, 104;odientes,
id. Deut. 7, 10; Tert. adv. Marc. 4, 16;odiendi,
App. Dogm. Plat. 3 init. —Pass. oditur, Tert. Apol. 3 fin.; Vulg. Ecclus. 20, 8:odiremur,
Hier. Ep. 43, 2: oderem and odere, acc. to Charis. p. 228 P.—Collat. form of the perf. osus sum, C. Gracch. ap. Paul. ex Fest. p. 201 Müll.; Plaut. Am. 3, 2, 19; Gell. 4, 8; and odivit, Anton. ap. Cic. Phil. 13. 19, 42), v. a. [Sanscr. root badh-, strike, thrust; Gr. ôtheô].To hate (class.; cf.: detestor, abominor, aversor, abhorreo); constr. with acc. of the person or thing, with inf. or absol.(α).With acc.:(β).quem omnes oderunt quā viri quā mulieres,
Plaut. Mil. 4, 9, 15:uxor ruri est tua, quam dudum dixeras te odisse aeque atque angues,
id. Merc. 4, 4, 20 sq.:quid enim odisset Clodium Milo,
Cic. Mil. 13, 35:aliquem acerbe et penitus,
id. Clu. 61, 171:lucemque odit,
Ov. M. 2, 383:vitam,
id. ib. 7, 583:scelus est odisse parentem,
id. ib. 10, 314:qui hominem odiit,
Tert. Anim. 10: semper eos osi sunt, C. Gracch. ap. Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: quas (partes) Pompeius odivit, M. Anton. ap. Cic. Phil. 13, 19, 42.—With inf.:(γ).inimicos semper osa sum obtuerier,
Plaut. Am. 3, 2, 19:peccare,
Hor. Ep. 1, 16, 52; cf. id. C. 2, 16, 26.—Absol.: oderint dum metuant, Att. ap. Cic. Off. 1, 28, 97 (Trag. Rel. p. 136 Rib.); cf. Tiber. ap. Suet. Tib. 59:II.ita amare oportere, ut si aliquando esset osurus,
Cic. Lael. 16, 59; id. Imp. Pomp. 15, 43:neque studere neque odisse,
Sall. C. 51, 13:furialiter,
Ov. F. 3, 637:sic objurgans, quasi oderint,
Quint. 2, 2, 7; 7, 2, 37 al.—Transf., in gen., to dislike; to be displeased or vexed at any thing:illud rus,
Ter. Ad. 4, 1, 7:Persicos apparatus,
Hor. C. 1, 38, 1:odi cum cera vacat,
Ov. Am. 1, 11, 20.—Of subjects not personal:ruta odit hiemem et umorem ac fimum,
Plin. 19, 8, 45, § 156.—Esp.:se odisse,
to be ill at ease, discontented, Plaut. Bacch. 3, 3, 13; Juv. 7, 35.— Pass.:oditur ergo in hominibus innocuis etiam nomen innocuum,
Tert. Apol. 3:si de mundo non essemus, odiremur a mundo,
Hier. Ep. 43, n. 2 (but in class. Lat. the pass. of odi is odio esse; v. odium).
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский